از ظهر تا همین حالا چیزی مثل خوره درون سر من رژه می رود. کمی صبر کردم تا بفهمم که چیست. اما نمی فهمم. نمی دانم که چیست. گفتم شاید یک شعر است، اما نبود. بعد صبر می کردم که شاید یک داستان باشد، اما داستان هم نبود. آشوب درونم مرتب امواج بلند تری را به ساحل دلم گسیل می کرد. و دلم شور می زد. اری این دقیق ترین جمله ای است که می شود و می توانم برای حال امروزم به کار ببرم.
از ظهر تا همین حالا چیزی مثل خوره درون سر من رژه می رود. گمان می کنم بخشی از مغزم را خورده است. آخر دیگر آن بخش از مغزم را حس نمی کنم. نه درد می کند، نه خیال می کند، نه می فهمد! مردن باید همین شکلی باشد. کم کم همه چیزت را بگیرند. نه با زور، با لبخند، با وعده ی جهانی زیباتر و سبزتر و نورانی تر. راستی ایده ی یک داستان به سرم زد. نه به آن بخشی که خوره در حال خوردنش است. آن بخش دیگر کارش تمام است. اما من و خوره با یکدیگر یک قرار داد نامرئی داریم. او نباید از خط قرمزهای من عبور کند و من هم اجازه می دهم او هر از گاهی بخشی از مغز من رو بجود و بفرستد به آنجا که عرب نی لبک می زد. خیلی هم بد نیست. یک همزیستی مسالمت آمیز. مثل خرچنگ ها و حلزونهای دریایی. داشتم از داستانم می گفتم. داستانم در مورد یک زوج موفق خرچنگ و حلزون دریایی است. یک روز، در واقع در اخرین روز تقویم انسان ها، زمانی که همه ی موجودات به جز پلانگتونها در اثر برخورد یک شهابسنگ وقت نشناس می میرند. این دو موجود سگ جان، به شکلی کاملا تصادفی که علتش برای هیچکس مشخص نیست، جان سالم به در می برند. اما از آن به بعد دنیایشان تغییر می کند. دیگر دشمن مشترکی ندارند و غذای فراوان در اختیار دارند. البته غذا فقط برای حلزون دریایی است آخر کدام خرچنگ احمقی پلانگتون می خورد؟ مگر کارتون باب اسفنجی است؟ البته خرچنگ ها آنجا همبرگر می خورند که این نشان می دهد اصلا مثال خوبی نزده ام. بگذریم حالا دیگر حلزون و خرچنگ با یکدیگر تفاهم ندارند و کارشان به جدایی می کشد. به هر حال چون من از دوستداران اصغر فرهادی هستم احتمالا خرچنگ، حلزون مغرور و خودخواه را ترک می کند و در افق ته کف دریاها آنقدر پیش می رود تا تیتراژ بالا بیاید و تماشاگران از سینما بیرون بروند. اما از آنجا که من از دوستداران تارانتینو هم هستم ترجیح می دهم خرچنگ حلزون بی وفا را با چنگ هایش! تکه تکه کند و بعد او را بخورد و بعد هم با یک کلوز آپ از خنده های هیستریک خرچنگ همه چیز تمام شود.
از ظهر تا همین حالا چیزی مثل خوره درون سر من است. او قرار داد نامرئی را زیر پا گذاشته است. دارد تمام من را می خورد. ناراحت نشوید. خیلی شیرین است. مرگ شیرینی است. همه ی خاطرات و آرزوهایت را برای اخرین بار می بینی و بعد هم تمام می شوند. دیگر اثری از آنها نیست. معنای واقعی تمام شدن را می دهد. می فهمید که چه می گویم؟ اوه خرچنگ آمده است که کارم را تمام کند. من به او گفتم که تقصیر من نیست که او نمی تواند پلانگتون بخورد اما او دیوانه شده است.آخ پاره پاره ام کرد. بدرود جهان بی معنا. بدرود اقیانوس های بی کران. بدرود زندگانی بی رویا. حلزون بودن اصلا چیز خوبی نبود. دفعه ی بعد گاو خواهم شد!
