روی سرم شاخک دارم.

روی سرم شاخک دارم. اینطوری آدم فضایی ها رو گول می زنم. جاسوس بودن لذت بخش و دشوار است. من یک زن فضایی دارم که خیلی چیز عجیبی است. باور کنید تنها تفاوت ما و آدم فضایی ها شاخک داشتن نیست. خیلی چیزها فرق دارد. تولید مثل شان یک چیزی بین ماکیان و عنکبوتهاست است. این یعنی دردسر و سر و صدای زیاد. وارد جزییاتش نمی شوم به هر حال مسئولیتی است که خودم پذیرفته ام برای نجات سیاره ی عزیزمان. مردمان شاخکی قصد دارند تا ما را حذف کنند. از دیدگاه آنها انسانها موجودات عقب مانده ای بودند اما مدل های پیچیده ی کوانتمی شان پیشبینی کرده بود که در آینده ای نه چندان نزدیک ما تعادل کهکشان را بر هم خواهیم زد. از ما باهوش تر نیستند فقط زودتر پا به جهان گذاشته اند و زمانی که ما هنوز کشاورزی را نشناخته بودیم  آنها بزرگراه های بین کهکشانی کرم چاله ای را ساخته بودند. این که چطور ما و آنها یکدیگر را شناختیم بسیار طولانی است. یک چیزی مثل هزار سال تاریخ. زمان ما بین وقوع جنگ های صلیبی و معرفی اولین گوشی ایفون. حالا اینجا هستیم یکدیگر رو خوب می شناسیم و می دانیم که برنامه آنها کشتن ماست. کشتن با اهداف خوب. آنها موجودات شروری نیستند البته رسم قربانی کردن آدم فضایی های جوان بی گناه را هنوز کنار نگذاشته اند که البته این ربطی به شرارت ندارد و فقط یک تفاوت فرهنگی کوچک و قابل چشم پوشی است. فهمیده ایم که نمی توانیم آنها را منصرف کنیم و توان تکنولوژی ما چیزی نیست که بتواند جلوی آنها قرار بگیرد. من جاسوس خوبی ام. هنوز زنده ام و می توانم این گزارش را بنویسم. همکاران زیادی در حال انجام ماموریت کشته شدند. من جاسوس خوبی ام فقط یک مشکل بزرگ برایم پیش آمده. عاشق شده ام. عاشق زن شاخکی آدم فضایی ام. آدم فضایی خوبی است. خیلی چیزها می داند. کل تاریخ شاخکی ها را می داند. هر روزی به داستان هایش از پادشاهان و جنگهای شاخکی گوش می دهم. نمی توانم از گوش دادن به او دست بکشم. بیست سال زمینی است که سیاره ام را ندیدم و فکر هم نمی کنم دیگر بتوان در اتمسفر آنجا تنفس کنم. به سختی درخت ها و اقیانوس را به یاد می آورم. سر دو راهی ام. مدام از خودم می پرسم که آیا چیزی که نمی بینم، مکانی که در آن نیستم یا کسی که مرا نمی خواهد اصلا وجود دارد؟