با ما چه کردی جز جفا؟

با ما چه کردی جز جفا؟ شعر به اینجا که می رسد به تو فکر میکنم.حالا حتی زن هم دارم ولی به تو که نمی شود فکر نکنم. البته که زنم چیزی از این حرفها نمی داند. نباید هم بداند. هرگز. زنی آرام است که مرا خیلی دوست دارد. مثل تو سرکش و سر به هوا نیست. فکر میکنم می کنم که خداوند با آوردن او به زندگی من می خواست به من ثابت کند که بفرما این هم شانس تو خرابش نکن. اما خوب نمی شود که از تو نپرسم با ما چه کردی بی وفا؟ مگر با تو چه کرده بودم که آنطور که خودت می دانی باید میشد. یک شب پیام بدهی که من خوابیدم، آنجا، با فلانی. نگفتی این کلمات چه ترکی ممکن است بر جان کسی که دوستت دارد بزند؟ چه میخواستی بگویی با آن حرفهات؟ راستش را بخواهی هر قدر هم روده درازی کنم نمی توانم کلماتم با تو را به سرانجام برسانم. مثل یک هوش مصنوعی که بی وقفه در مورد تو کلمه جنریت می کند. رخنه کردن لابد همین هست دیگر. در من رخنه کرده ای و من حالا دیگر زن دارم. زن خوبی است. تو که نمی شناسی اش. اگر می شناختی اش چه می گفتی؟ کنجکاوم. یعنی می خواهم بدانم که کجایی و البته که اگر بدانم لابد دبوانه می شوم. می دانم که زندگی تو هم آنقدر ها عمیق نیست. خوب از هیجان خوشت می امد و همین دیگر. حالا میخواهی موج سوار باشی یا از هواپیما با چتر بپری. زن من هرگز از اینکارها نمی کند. اصلا از دو پله یکی کردن هم می ترسد. این ها را نمی گویم که تو بخوانی. تو اصلا اهل این مزخرفات نبودی. چیزهای احساسی را می گویم. فکر کنم تو فقط به سقوط کردن فکر می کردی یا شاید هم صعود. احتمالا اصلا برایت فرقی ندارد که من که هستم کجایم و دارم چه غلطی با زندگی ام می کنم. زندگی من برای تو یک چیز نباتی ای بیش نیست. در برابر آنچه زندگی می نامیدی من همچون گیاهان می مانم. ساکن و بی رمق. دروغ گفتم فقط که جفا نبود. دوستم هم داشتی،شاید. نه زیاد اما شاید واقعی. شاید هم هورمون. چه فرقی دارد؟ همه چیز واقعی است. هر چیزی که بر ما گذشته و ردی بر ما گذاشته واقعی است. درد. جفا. با ما چه کردی؟ کاش فقط یک بار دیگر........نه کاش نه. از کلمه کاش متنفر شده ام. تو از کدام کلمات متنفری؟ ترس؟ شکست؟ کاش یک بار پیام میدادی و کمی ابراز تاسف می کردی لااقل. هییییچ. بی هیچی رفتی. روی دلم مانده. اینکه بعد از آن همه خواستنت یک ذره هم به تخمت نبودم واقعا روی دلم مانده.